Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΣΑ « Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ».

   Η Εκκλησία μας την 1η Αυγούστου γιορτάζει τη μνήμη της Αγίας οσιομάρτυρα Ελέσας, που γεννήθηκε στην Πελοπόννησο. Ήταν κόρη ενός πλούσιου  ειδωλολάτρη άρχοντα της περιοχής που ονομάζονταν Ελλάδιος και η μητέρα της ονομάζονταν Ευγενία και ήταν Χριστιανή. Ήταν όμως άτεκνη και παρακαλούσε μέρα και νύχτα το Θεό να της στείλει ένα παιδί και υπόσχονταν, ότι θα το οδηγήσει στην Αγία Του Εκκλησία. Μετά από πολλές προσευχές ο Θεός αποφάσισε να την ελεήσει και να της χαρίσει εκείνο, που με ευλάβεια Του ζητούσε. Της χάρισε ένα χαριτωμένο κοριτσάκι και κατά τη βάπτιση, της έδωσε το όνομα Ελέησα και τη φώναζαν Ελέσα.
   Η μικρή Ελέσα, όσο μεγάλωνε στην ηλικία άλλο τόσο μεγάλωνε και η πίστη της στον Τριαδικό Θεό, που της δίδασκε η μητέρα της. Έμαθε πολλές προσευχές και τις έλεγε μέρα και νύχτα, έκανε ελεημοσύνες και βοηθούσε τους πτωχούς και τα ορφανά. Τη θρησκεία δε του πατέρα της την περιφρονούσε αφάνταστα όπως και τον ίδιο, επειδή ήταν ειδωλολάτρης και άπιστος. Έτσι από νωρίς άρχισε να ξεχωρίζει ανάμεσα  στις συνομήλικές της για την πίστη της στο Σωτήρα Χριστό και για τη σπάνια σωματική ομορφιά της.
   Όμως σε ηλικία  δεκατεσσάρων χρόνων γνώρισε την πρώτη της θλίψη από το θάνατο της μητέρας της. Λίγο πριν πεθάνει  την κάλεσε και της έδωσε τις τελευταίες της συμβουλές, λέγοντάς της. « Βλέπω κόρη μου ότι πλησιάζει το τέλος μου και δε λυπούμαι γι’ αυτό τόσο, όσο του ότι θα σε αποχωριστώ. Λυπούμαι όμως για τη συμπεριφορά του πατέρα σου που είναι άπιστος και φοβάμαι, ότι θα σε ενοχλεί συνέχεια. Εσύ όμως κόρη μου φύλαξε την πίστη σου καθαρή όπως τη διδάχτηκες από μένα και θα σε αξιώσει ο Χριστό μας να γίνεις δική Του, για να σου χαρίσει το αμάραντο στεφάνι στην Ουράνια Βασιλεία Του». Με δάκρυα στα μάτια τη φίλησε μητρικά,  της έδωσε την ευχή της και ξεψύχησε στην αγκαλιά της κόρης της.
   Η μικρή Ελέσα ήταν απαρηγόρητη από το θάνατο της μητέρας της, γιατί έχασε αυτόματα τη μητρική αγάπη, τη συντροφιά και περισσότερο απ’ όλα, έχασε την καλή της συμβουλή. Φρόντισε όμως να την ενταφιάσει Χριστιανικά παρά τις αντιρρήσεις του πλούσιου ειδωλολάτρη άρχοντα πατέρα της. Έτσι έμεινε η « κυρία του σπιτιού» και όπως ήθελε η ίδια φρόντιζε τους δούλους και τις δούλες, που χρησιμοποιούσε ο άπιστος πατέρας της. Όμως δε σταμάτησε ούτε στιγμή να προσεύχεται και να παρακαλεί το Θεό να της ενισχύει την πίστη  και να τη γλυτώνει από την ασέβεια του ειδωλολάτρη πατέρα της.
   Μόλις πέρασε ακριβώς ένας χρόνος από το θάνατο της μητέρας της, ο κατά πάντα ασεβής πατέρας σκέφτηκε, ότι ήλθε η μεγάλη στιγμή να την παντρέψει, προτείνοντάς της μάλιστα να πάρει για σύζυγο, όποιο αρχοντόπουλο εκείνη επιθυμεί και προς αυτή την κατεύθυνση την ενοχλούσε συνέχεια. Αυτού του είδους οι πιέσεις άρχισαν να ενοχλούν αφάνταστα τη μικρή Ελέσα  και έψαχνε να βρει τρόπους να απαλλαγεί, απ’ αυτές. Όταν δε κάποια στιγμή διαπίστωσε ότι ο πατέρας της απουσιάζει σε πολυήμερο ταξίδι μακρινό, η μικρή Ελέσα έκρινε, ότι ήλθε ή κατάλληλη ώρα να αντιδράσει. Αφού μοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς και τα ορφανά, κάλεσε την πιο έμπιστη δούλη και την πιο θαρραλέα και της εμπιστεύεται το σχέδιό της. Της είπε, ότι θέλει να περάσει κρυφά στο νησί των Κυθήρων και την παρακάλεσε να τη βοηθήσει, βρίσκοντάς της κατάλληλο σκάφος. Εκείνη της υποσχέθηκε, ότι με μεγάλη χαρά θα κάνει αυτό, που της ζήτησε.
   Έτσι το πρώτο βράδυ που   άρχισε να σκοτεινιάζει μπήκαν στο πλοίο η μικρή Ελέσα και αρκετές από τις δούλες που ήθελαν να την ακολουθήσουν γιατί δεν ήθελαν να την αποχωριστούν και κατευθύνθηκαν προς τα Κύθηρα. Διάλεξαν να αποβιβαστούν σε μια ερημική παραλία που δεν είχε ανθρώπους, αλλά μόνο άγρια θηρία και φίδια. Μάλιστα δε κατά τη διάρκεια της πορείας προκειμένου να της βρουν το καταλληλότερο σημείο που η ίδια επέλεγε μετά από Θεία Φώτιση,  ένα δηλητηριώδες φίδι δάγκωσε ένα ναύτη, που άφησε την τελευταία του πνοή στον ίδιο σημείο, πριν ακόμη μπορέσουν να του προσφέρουν τις όποιες βοήθειες. Ένα τέτοιο γεγονός έσπειρε τον πανικό σε  όλους, γιατί ο καθένας φοβόταν για τον εαυτό του και η Αγία Ελέσα βρήκε την ευκαιρία να προσευχηθεί θερμά και  παρακάλεσε το Θεό να τη βοηθήσει. Η  εντολή που έλαβε ήταν να σχηματίσει το σημείο του Σταυρού επάνω στο νεκρό και μόλις το έκαμε η Αγία,  αμέσως αναστήθηκε ο ναύτης. Οι υπόλοιποι μπροστά σε ένα τέτοιο γεγονός έμειναν εμβρόντητοι και άρχισαν να δοξολογούν το Θεό και να ευχαριστούν την Αγία.
   Όμως, ήλθε και η ώρα της επιστροφής του πατέρα από το πολυήμερο ταξίδι, που  μάταια αναζητούσε τη μονάκριβη κόρη του. Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να μάθει το τι ακριβώς είχε συμβεί με όλες του τις λεπτομέρειες. Μάλιστα δε πληροφορήθηκε ότι η κόρη του έγινε Χριστιανή και ότι κάνει και θαύματα, γεγονός που τον εξόργισε αφάνταστα. Έδωσε ταυτόχρονα όρκο στους θεούς του, ότι όπου τη συναντήσει  θα τη θανατώσει αμέσως. Για το σκοπό αυτό μαζεύει αρκετούς από τους συντρόφους του και με τον ίδιο ναύτη και το ίδιο σκάφος μεταφέρεται στο νησί των Κυθήρων, προκειμένου να του υποδείξει το σημείο, που άφησε την κόρη του. Μετά από αρκετές μέρες αναζήτησης κατάφερε να τη συναντήσει στην απόκρημνη σπηλιά ενός βουνού, που ασκήτευε. Η συνάντηση δεν ήταν και τόσο ευχάριστη, γιατί ο δρόμος που διάλεξε η Αγία ήταν διαφορετικός από την επιθυμία του πατέρα της. Με δάκρυα στα μάτια άρχισε να την παρακαλεί να επιστρέψει στο σπίτι και τη διαβεβαίωσε ότι είναι πρόθυμος να την συγχωρέσει για τις δήθεν «ανοησίες της» αυτές. Έτσι παίρνει από την κόρη του τη θαρραλέα και αποστομωτική απάντηση: « Πατέρα του είπε, είναι αδύνατο να επιστρέψω στο σπίτι. Μου είναι αδύνατο να συγκατοικώ με ειδωλολάτρη πατέρα ή με άλλους ειδωλολάτρες. Προτιμώ να συγκατοικώ με τα άγρια θηρία παρά με ασεβείς ανθρώπους και ειδωλολάτρες. Εγώ πιστεύω στον Αληθινό Θεό και Αυτού την αγάπη θέλω να έχω».
   Όταν είδε πλέον ο ασεβής και άπιστος πατέρας Ελλάδιος, ότι η κόρη του Αγία Ελέσα δεν πείθεται να επιστρέψει πίσω στο σπίτι του μαζί του, άρχισε να τη βασανίζει. Την έδεσε από τα μαλλιά σε ένα δένδρο και άρχισε να τη χτυπά αλύπητα. Μάλιστα δε ήταν τέτοιος ο ξυλοδαρμός, που η Αγία άφησε την τελευταία της πνοή κρεμασμένη επάνω στο δένδρο. Μόλις την πλησίασε ο πατροκτόνος πατέρας της και την έλυσε, ήλθε η Χάρις του Θεού και την ανέστησε και άρχισε αμέσως να προσεύχεται.
   Οι προσευχές της Αγίας ερέθισαν ακόμη περισσότερο την άσπλαχνη και άπιστη καρδιά του πατροκτόνου πατέρα της, που παίρνοντας μια πέτρα από τη γη της ορμά σαν ταύρος μαινόμενος και της συντρίβει το κεφάλι. Βγάζει στη συνέχεια το μαχαίρι του και της το κόβει,  κερδίζοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι στην Ουράνια Βασιλεία.
   Ήταν η 1η Αυγούστου του 375 μ.Χ. και αυτή τη μέρα γιορτάζεται από την Εκκλησία μας.

Απολυτίκιο της Αγίας:

Γόνος άγιος, Πελοποννήσου, γέρας ένθεον, νήσου Κυθήρων, ανεδείχθης Ελέσα πανεύφημε. Υπέρ Χριστού γαρ νομίμως αθλήσασα, χειρί πατρώα ετμήθης την κάρα σου. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

ΠΗΓΕΣ:

ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ, εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ».Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου.

   Το βίο της Αγίας Ελέσας τον αφιερώνω στην εγγονή μου Μαρκέλλα και στους γονείς της, με την ευχή να προστατεύεται η ζωή τους από τη Χάρη της Αγίας.
                                                 
                                           Σπήλι, Αύγουστος 2011.
                            Σταυριανάκης Κωνσταντίνος του Βασιλείου.
                    Θεολόγος, πρώην Διευθυντής, Γενικού Λυκείου Σπηλίου.