Ο Άγιος Θεόδωρος, Ο Τήρων.

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, Ο ΤΗΡΩΝ.

   Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων, που η Εκκλησία μας γιορτάζει στις 17 Φεβρουαρίου, γεννήθηκε στην Αμάσεια, πόλη κτισμένη κοντά στον Ίρι ποταμό, της Μαύρης Θάλασσας, του Πόντου.  Για την παιδική και την εφηβική του ηλικία, δεν έχουμε επαρκή, στοιχεία. Γνωρίζουμε, όμως, ότι  έδρασε στα χρόνια των αυτοκρατόρων, Μαξιμιανού (286- 305μ.Χ.) και Μαξιμίνου Β΄ (307-313μ.Χ.).  Ονομάστηκε δε Τήρων, γιατί είχε καταταχθεί στο σώμα των νεοσυλλέκτων, της Ρωμαϊκής λεγεώνας. Στη Λατινική Γλώσσα, «Τήρων», σημαίνει νεοσύλλεκτος. Τους λόγους που τον οδήγησαν να καταταγεί στο στρατό, δεν τους γνωρίζουμε.   Κατά τη διάρκεια της θητείας του , κατόρθωσε να διακριθεί, για την ανδρεία του. Αφορμή ήταν η βοήθεια, που προσέφερε σε κάποια πλούσια γυναίκα και στους κατοίκους μιας περιοχής,  τους οποίους τρομοκρατούσε, η παρουσία, ενός γιγάντιου φιδιού. Αφού πρώτα προσευχήθηκε, κατάφερε κάποια στιγμή να το συναντήσει και με το ακόντιο, του προκάλεσε το θάνατο, απαλλάσσοντας έτσι, την περιοχή, από την παρουσία του.
   Την εποχή, που ο Διοκλητιανός επιχειρούσε το διωγμό, εναντίον των Χριστιανών,  οι χριστιανοί της Αμάσειας, άρχισαν να εγκαταλείπουν την περιοχή, προκειμένου, να σώσουν τη ζωή τους. Μερικοί απ’ αυτούς, αναγκάστηκαν, να θυσιάσουν στα είδωλα, άλλοι να γίνουν κρυπτοχριστιανοί  και κάποιοι να βασανίζονται και να μαρτυρούν, για την πίστη τους. Στο Θεόδωρο τότε, διαμορφώθηκε η άποψη, πως οι Χριστιανοί,  όχι μόνο δεν πρέπει να κρύβουν την πίστη τους, αλλά πρέπει  να δίνουν και τη ζωή τους,  γι’ αυτήν. Όταν, αργότερα, άρχισαν να προσφέρουν θυσίες στους θεούς, ήταν υποχρεωμένοι όλοι να παρευρίσκονται  και να τις προσφέρουν. Όσοι, αρνούνταν να συμμορφωθούν, δήλωναν έμμεσα, ότι ήταν Χριστιανοί. Ήλθε και η σειρά του Θεόδωρου και αρνήθηκε να λάβει μέρος, σ’ αυτές τις τελετές. Γι’ αυτή του την άρνηση, τον κάλεσε ο επικεφαλής του τάγματος, που ονομάζονταν Βρύγκας και του ζήτησε να δώσει,  τις ανάλογες εξηγήσεις. Τότε, ο Θεόδωρος του αποκάλυψε,  ότι είναι Χριστιανός. Ο επικεφαλής του τάγματος, άρχισε τις προσπάθειες να τον μεταπείσει, αλλά αποτύγχαναν η μια, μετά την άλλη. Του έδωσε όμως χρόνο, να το ξανασκεφτεί. Ο Θεόδωρος, εκμεταλλευόμενος το διάστημα αυτό της ελευθερίας του, δεν κάθισε, με σταυρωμένα τα χέρια. Ενίσχυε τους Χριστιανούς του τάγματος, να μην αλλάξουν την πίστη τους, αλλά και τα βασανιστήρια, που επρόκειτο να υποστούν, να μην τους τρομάζουν. Στη συνέχεια, κατάστρεψε το ξύλινο είδωλο της θεάς Ρέας, που βρίσκονταν μέσα στον ναό, προκαλώντας έτσι τους άρχοντες, με την συμπεριφορά του. Ήταν, ένα ξέσπασμα αγανάκτησης, για τον άδικο  διωγμό εναντίων των Χριστιανών, καθώς και για τους βασανισμούς, που  έμελλε να υποστούν. Ο Κρονίδης, ο υπηρέτης του ναού, ήταν ο μόνος που είδε από κοντά τα γεγονότα και έσπευσε αμέσως, να ενημερώσει, τον τοπικό άρχοντα Πόπλιο.
   Εκείνος με τη σειρά του, καλεί σε απολογία το Θεόδωρο, ζητώντας του να δώσει εξηγήσεις, για το περιστατικό. «Ήθελα, του είπε, να διαπιστώσω, αν πραγματικά η θεά είναι αληθινή, όμως εξακρίβωσα, ότι πρόκειται, για ένα άψυχο αντικείμενο».
Η αντίδραση του άρχοντα, ήταν άμεση. Έδωσε εντολή, να τον μαστιγώσουν  και στη συνέχεια, να τον ρίξουν στη φυλακή, χωρίς νερό και τροφή. Πίστεψε, ότι μ’ αυτά τα βασανιστήρια,  θα καμφθεί το θρησκευτικό συναίσθημα του Αγίου και θα αλλαξοπιστήσει, θυσιάζοντας συγχρόνως, στους δικούς του Θεούς.
   Όλες τις μέρες, που βρίσκονταν φυλακισμένος, οι Άγγελοι του Ουρανού, του κρατούσαν συντροφιά. Μάλιστα δε, οι ψαλμωδίες του, με τις ψαλμωδίες των Αγγέλων, ακούγονταν τόσο έντονα, που οι εχθροί του πίστεψαν,  πως κάποιοι φίλοι του, προσπαθούν να τον ελευθερώσουν.
Ακολούθησε ένα  άλλο, πιο φρικτό βασανιστήριο. Διέταξε ο άρχοντας, να τον κρεμάσουν ανάποδα και να του κόβουν τις σάρκες, με κοφτερά μαχαίρια. Όμως και αυτό το βασανιστήριο το άντεξε ο Άγιος, γιατί Άγγελος Κυρίου, του θεράπευε τις πληγές.
   Όταν είδε πλέον ο άρχοντας, ότι ο Άγιος, δεν κάμπτεται με τα βασανιστήρια, διέταξε και τον έριξαν σε πυρακτωμένο καμίνι, δίνοντας τέλος στην επίγεια ζωή Του, κερδίζοντας συγχρόνως το χρυσόλαμπρο και αμάραντο στεφάνι, στην Επουράνια Βασιλεία. Ημερομηνία δε της Κοίμησής του είναι, η 17η Φεβρουαρίου, όπου και γιορτάζεται, από την Εκκλησία μας.
   Στη Βυζαντινή αγιογραφία παριστάνεται, να φέρει πάντα τη στρατιωτική στολή, άλλοτε  να σκοτώνει το φίδι έφιππος, κάποτε δε, με τον Άγιο Θεόδωρο το Στρατηλάτη, να είναι όρθιοι και σε άλλες ιστορήσεις, έφιπποι στα άλογά τους.
  Στη λαογραφική μας παράδοση, του αποδίδεται το θαύμα των κολλύβων, όταν ήταν αυτοκράτορας  του Βυζαντίου, ο Ιουλιανός ο Παραβάτης. Η πρώτη εβδομάδα, της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι αφιερωμένη στη νηστεία και στην καθαριότητα της ψυχής. Αυτό δε, επιτυγχάνεται από τους Χριστιανούς, με την κατανάλωση νηστίσιμων, φαγητών. Τις  νηστίσιμες αυτές τροφές, θέλησε να τους μολύνει, ο αυτοκράτορας. Έδωσε λοιπόν,  κρυφή  εντολή, όλες οι τροφές, που κυκλοφορούσαν στην αγορά, να ραντιστούν με αίματα, που προέρχονταν, από ειδωλολατρικές θυσίες. Ήλπιζε, ότι με αυτό τον τρόπο θα μολύνονταν οι Χριστιανοί, που θα έσπευδαν να αγοράσουν, τα όποια νηστίσιμα των ημερών. Όμως, μετά από Θεία Εντολή, ο Άγιος Θεόδωρος, παρουσιάστηκε στον ύπνο, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ευδοξίου και του αποκάλυψε, αυτό που είχε συμβεί. Εκείνος με τη σειρά του, παράγγειλε, να ενημερωθούν όλοι οι Χριστιανοί και να μην αγοράσουν, καθόλου τρόφιμα. Για την καθημερινή τους τροφή, να βράζουν σιτάρι και να τρώνε, τα λεγόμενα κόλλυβα. Με αυτό τον τρόπο, ματαιώθηκε το σχέδιο και ο σκοπός, του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα. Από τότε, μέχρι και σήμερα, γιορτάζεται το πρώτο Σάββατο, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αυτό το θαύμα.

Απολυτίκιο του Αγίου Θεοδώρου:

«Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα, εν τη πηγή της φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, ο άγιος μάρτυς Θεόδωρος ηγάλλετο. Πυρί γαρ ολοκαυτωθείς, ως άρτος ηδύς, τη Τριάδι προσήνεκται. Ταις αυτού ικεσίες, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών».

Ακούστε το απολυτίκιο του Αγίου:


ΠΗΓΕΣ:

1) Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια.
2) Βίος και Παρακλητικός Κανών Αγίων Θεοδώρων- Ευαγγέλου Π.Λέκκου Εκδόσεις Σαίτης, 2007.
3) Απολυτίκια Αγίων, Byzmusic.gr, π. Νικόδημος Καβαρνός.


Τo βίο του Αγίου Θεοδώρου, τον αφιερώνω:

1. Σ’ όσους φέρουν βαπτιστικά το όνομα του Αγίου, να τους προστατεύει, η Χάρη Του.
2. Στην εγγονή μου Μαρκέλλα και σους γονείς της, να προστατεύονται, από τη Χάρη του Αγίου.

                                               Σπήλι, Ιούνιος 2012.
                                Σταυριανάκης Κωνσταντίνος του Βασιλείου.
                      Θεολόγος, πρώην Διευθυντής, Γενικού Λυκείου Σπηλίου.



scroll back to top