Η ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ

   Στις 16 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας γιορτάζει, την Αγία και Μεγαλομάρτυρα Ευφημία, που μαρτύρησε, όταν αυτοκράτορας των Ρωμαίων, ήταν, ο αιμοχαρής  Διοκλητιανός (284-305 μ.Χ.). Κατάγονταν από τη Χαλκηδόνα, που βρίσκεται απέναντι από την Κωνσταντινούπολη και οι γονείς της, ήταν πλούσιοι. Ο πατέρας της, ονομάζονταν Φιλόφρων και κατείχε το αξίωμα του Συγκλητικού ( σημ. Υπουργού), στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και  η μητέρα της, ονομάζονταν Θεοδοσιανή, που διακρίνονταν, για την ευσέβειά της και τη βαθειά συμπάθεια που έτρεφε, για τους Χριστιανούς. Αυτές τις αρετές, φρόντισε να τις μεταδώσει στη νεαρή Ευφημία, που πολύ γρήγορα την βοήθησαν, να ξεχωρίσει, από τους συμμαθητές της και να φανούν έτσι, τα σπάνια χαρίσματα, που ήταν προικισμένη.
   Όταν, λίγο αργότερα, ξέσπασε ο διωγμός του Διοκλητιανού, στη θέση του ηγεμόνα της περιοχής, που ζούσε η μικρή Ευφημία, βρίσκονταν, ο αιμοβόρος τύραννος, Πρίσκος. Αυτός, προκειμένου να διοικήσει καλύτερα την περιοχή, προσέλαβε βοηθό του, τον ειδωλολάτρη φιλόσοφο Απελλιανό, που ήταν ιερέας του Άρη, του θεού του πολέμου. Όμως, πριν φθάσει η γιορτή του ειδωλολάτρη Άρη, φρόντισαν να εκδώσουν και να στείλουν διατάγματα, με τα οποία καλούσαν, τους κατοίκους της περιοχής, να παρευρεθούν στις εκδηλώσεις, υποχρεωτικά. Όσοι, απ’ αυτούς, για οποιοδήποτε λόγο αρνούνταν να συμμορφωθούν, θα δοκίμαζαν φρικτά βασανιστήρια και θα ακολουθούσε τραγικός θάνατος. Οι Χριστιανοί ανήσυχοι, άρχισαν να συγκεντρώνονται σε ομάδες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο, από κοινού. Έτσι, άλλοι προτίμησαν, να μένουν ομαδικά σε σπίτια, που οι ίδιοι επέλεξαν και άλλοι, κατέφυγαν στην έρημο και περνούσαν τα δύσκολα μερόνυχτα, με προσευχές και παρακλήσεις. Μιας τέτοιας ομάδας αρχηγός, ήταν και η ευσεβής, Ευφημία.
   Έτσι, λίγες μόλις μέρες, πριν φθάσει η μέρα της γιορτής, δόθηκε εντολή, να συλληφθούν όλες οι ομάδες των Χριστιανών και να οδηγηθούν μπροστά στον ηγεμόνα, προκειμένου να δώσουν, τις ανάλογες διευκρινίσεις. Τότε, συνέλαβαν και την ομάδα της νεαρής Ευφημίας, που την οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα, για ανάκριση. Ο ηγεμόνας, άρχισε, να τους ζητά επίμονα, να προσκυνήσουν τα είδωλα, προκειμένου να σώσουν τη ζωή τους. Γρήγορα, όμως, εισπράττει τη θαρραλέα απάντηση της ομάδας, ότι εμείς δεν προσκυνούμε τους ψεύτικους και αναίσθητους θεούς της ειδωλολατρίας, γιατί πιστεύομε και προσκυνούμε Εκείνον, που δημιούργησε τον Ουρανό και τη Γη και είναι Ένας, ο μόνος Αληθινός. Η απάντηση, εξόργισε τον ηγεμόνα, που άστραψε και βρόντηξε, από το κακό του. Δίδει αμέσως εντολή, να μαστιγωθούν αλύπητα, για είκοσι συνεχόμενες μέρες και νύχτες.
   Όταν, πέρασε, το εικοσαήμερο χρονικό διάστημα, του άγριου ξυλοδαρμού, ζήτησε να τους φέρουν μπροστά του, προκειμένου να διαπιστώσει, αν εξακολουθούν να έχουν, τις ίδιες  απόψεις. Μόλις, ο αιμοχαρής και αιμοβόρος τύραννος διαπιστώνει, ότι δεν πέτυχε ο σκοπός του, δίδει εντολή και αρχίζει νέος γύρος, ξυλοδαρμού. Μάλιστα δε, η εντολή ήταν, μετά τον άγριο και ανελέητο ξυλοδαρμό, να ριχθούν στη φυλακή και στη συνέχεια, να οδηγηθούν στον Διοκλητιανό, εκτός από τη μικρή Ευφημία.
   Η σεμνή και νεαρή Ευφημία, πλημμυρισμένη από σπάνια χαρίσματα, αστραποβολούσε από καταπληκτική, σωματική και ψυχική ομορφιά και έλαμπε, όπως λάμπει, το αστέρι της αυγής. Ο τύραννος, προσπάθησε να την ξεγελάσει, τονίζοντάς της, να σεβαστεί τη ζωή και τη νιότη της  και να προσκυνήσει, τους ειδωλολατρικούς θεούς. Όμως, εισπράττει με τη θαρραλέα της άρνηση, την απάντηση, που τον εξόργισε. Ο αιμοχαρής τύραννος, δίδει αμέσως εντολή, να χρησιμοποιηθεί το μαρτύριο του τροχού, προκειμένου να τελειώσει, γρήγορα μαζί της. Ο τροχός, της ξέσκιζε τις σάρκες και το αγνό και νεανικό της αίμα, έτρεχε ποτάμι. Όμως είχε το κουράγιο και τη δύναμη, να προσεύχεται στο Σωτήρα μας Χριστό, λέγοντας: « Κύριε, που είσαι η πηγή της ζωής, που σώζεις όλους εκείνους, που πιστεύουν σ’ Εσένα, βοήθησέ με, τώρα ». Ο Θεός, άκουσε και απάντησε στην προσευχή, της Αγίας. Μια αόρατη Δύναμη κατέβηκε από τον Ουρανό και έλυσε από τον τροχό την Αγία, γιατρεύοντάς της συγχρόνως και όλες τις πληγές. Οι δήμιοι και οι παρευρισκόμενοι, έδειχναν, να τα έχουν χαμένα και τρομαγμένοι, σταμάτησαν να τη βασανίζουν. Μόνο, ο σκληρόκαρδος και αιμοχαρής ηγεμόνας, έδειχνε, πως δεν κατάλαβε τίποτα και μελετούσε, το επόμενο βασανιστήριο, που ήταν, το πυρακτωμένο καμίνι.
   Έτσι, δίδει εντολή στους δήμιους, να μαζέψουν ξύλα και να πυρακτώσουν καμίνι, για να ρίξει, μέσα την Αγία. Μάλιστα δε, επέλεξε από τους δήμιους, τον Σωσθένη και Βίκτωρ, που έπρεπε, αυτοί να αρπάξουν την Αγία και να την ρίξουν, μέσα στο καμίνι. Μόλις πυρακτώθηκε το καμίνι και στην προσπάθεια τους οι δήμιοι να αρπάξουν την Αγία και να την ρίξουν μέσα, είδαν προς μεγάλη τους έκπληξη, να προστατεύεται, από δύο  αόρατους γιγαντόσωμους άνδρες, που ήταν έτοιμοι να σκορπίσουν τη φωτιά. Ένιωσαν τρομαγμένοι και έσπευσαν να  ανακοινώσουν το γεγονός, στον ηγεμόνα, λέγοντας του συγχρόνως, ότι ο Θεός της Ευφημίας, είναι ο Αληθινός Θεός. Γι’ αυτή τους την ομολογία, συνελήφθησαν και ρίχτηκαν στη φυλακή και αντικαταστάθηκαν, με τον Καίσαρα και τον Βάριο. Την ίδια επίσης χρονική στιγμή, η Αγία, βρέθηκε να προσεύχεται με μεγαλύτερη θέρμη, στον Πανάγαθο Θεό και πριν προφθάσει να τελειώσει την προσευχή της, αρπάχτηκε, από τα αρπακτικά κοράκια τους δήμιους και πετάχτηκε σαν σκουπίδι, μέσα στο πυρακτωμένο, καμίνι. Τότε φάνηκε για μια ακόμη φορά η Δόξα του Θεού, που ξεχείλισε τη φωτιά και απλώθηκε, με αποτέλεσμα να καούν οι δήμιοι και όλοι οι παρευρισκόμενοι. Το πυρακτωμένο καμίνι, για την Αγία, μεταβλήθηκε, σε τόπο δροσερό και απολαυστικό, γιατί Άγγελος Κυρίου, την προστάτευε.
   Την αμέσως επόμενη μέρα, ζήτησε ο τύραννος, να του φέρουν τους δήμιους, Σωσθένη και Βίκτωρ, προκειμένου να δώσουν τις ανάλογες, εξηγήσεις. Τους ζήτησε επίμονα, να θυσιάσουν στα είδωλα και εκείνοι με θάρρος, του ομολόγησαν, ότι είναι Χριστιανοί και δε θυσιάζουν στους  ψεύτικους και άψυχους θεούς, των ειδωλολατρών. Μια τέτοια απάντηση εξόργισε τον αιμοχαρή ηγεμόνα, που έδωσε αμέσως εντολή να τους ρίξουν στα θηρία, προκειμένου να τους δει, να τους κατασπαράσσουν. Πράγματι, τα άγρια θηρία, τους γέμισαν δαγκωματιές και από το σώμα τους, έτρεχε ποτάμι το αίμα. Έτσι, άφησαν, την τελευταία τους πνοή, χωρίς να προφθάσουν, να βαπτιστούν. Βαπτίστηκαν όμως, με το ίδιο τους το αίμα, γιατί το αίμα του μαρτυρίου είναι βάπτισμα και συγχωρεί τις αμαρτίες, σε όποιον αξιώνει ό Θεός, να το υπομείνει.
   Τα βασανιστήρια για την Αγία συνεχίστηκαν, χωρίς διακοπή. Την επόμενη μέρα, ο σκληρόκαρδος και αιμοχαρής τύραννος, ζήτησε από τους δήμιους, να του φέρουν την Αγία Ευφημία, προκειμένου να διαπιστώσει, αν εξακολουθεί να έχει, τις ίδιες απόψεις. Μόλις, βεβαιώθηκε γι’ αυτό, δίδει εντολή στους δήμιους, να της ξεσχίσουν τις σάρκες με μυτερές πέτρες και με αιχμηρά σίδερα. Το αγνό νεανικό της κορμί, πλημμύρισε από αίμα, που έτρεχε ποτάμι. Όμως, και απ’ αυτό το μαρτύριο, βγήκε σώα και αβλαβής η Αγία, γιατί Άγγελος Κυρίου την προστάτευε και της γιάτρεψε, τις πληγές.
   Όταν, την έφεραν ξανά μπροστά του, ο πωρωμένος τύραννος, της ζήτησε, για μια ακόμη φορά να θυσιάσει στα είδωλα, προκειμένου  να γλυτώσει, τη ζωή της. Φαίνεται τον άθλιο, να τον είχε τυφλώσει, το αντιχριστιανικό μίσος και πάθος και δεν έβλεπε τα θαύματα, που όλοι οι άλλοι έβλεπαν και δοξολογούσαν τον Αληθινό Θεό. Τότε, παίρνει τη θαρραλέα απάντηση, από την Αγία: « Εγώ άρχοντα, δε θυσιάζω σε λιθάρια άψυχα και σε θεούς αναίσθητους. Ανήκω στο Χριστό, που μου φανέρωσε όλη την αλήθεια, γιατί είναι ο πραγματικός». Ο ηγεμόνας, γεμάτος από μίσος, δίδει εντολή να ανάψουν φωτιές και να τοποθετήσουν τηγάνια, για να τηγανίζουν τις σάρκες της Αγίας, που θα έκοβαν με πριόνια. Όμως, μόλις τα πριόνια ακουμπούσαν στις αγνές νεανικές της σάρκες, οι λάμες στράβωναν και δεν έκοβαν, ενώ η φωτιά έσβηνε και η Αγία Ευφημία, προσεύχονταν και παρέμενε αβλαβής. Αμέσως, δίδει εντολή και την ρίχνουν στα άγρια θηρία, που αποτελούνταν, από τέσσερα λιοντάρια και τρεις αρκούδες. Μια, όμως, από τις αρκούδες προξένησε θανατηφόρα δαγκωματιά στο σώμα της Αγίας, που η Αγία της Ψυχή, πέταξε στον Ουρανό, κοντά στο Νυμφίο μας Χριστό.
Ήταν, στις 16 Σεπτεμβρίου του 303 μ.Χ. και τη μέρα αυτή, γιορτάζεται, από την Εκκλησία μας.

Απολυτίκιο της Αγίας:

Τω θείω έρωτι, λαμπρώς αθλήσασα, εις οσμήν έδραμες, Χριστού πανεύφημε, οία νεάνις παγκαλλής, και Μάρτυς πεποικιλμένη. Όθεν εισελήλυθας, εις παστάδα ουράνιον, κόσμω διανέμουσα, ιαμάτων χαρίσματα, και σώζουσα τους σοι εκβοώντας. Χαίροις θεόφρον Ευφημία.

Ακούστε το απολυτίκιο της Αγίας:

ΠΗΓΕΣ:

1.Βίοι Αγίων, εκδόσεις «Ορθόδοξου Τύπου», Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου.
2.Απολυτίκια Αγίων, Byzmusic.gr, π. Νικόδημος Καβαρνός.

Το βίο της Αγίας Ευφημίας, τον αφιερώνω:

1. Σε όσες φέρουν βαπτιστικά το όνομα της Αγίας, να προστατεύονται στη ζωή τους από τη Χάρη της Αγίας.
2. Στην εγγονή μου Μαρκέλλα και στους γονείς της, να προστατεύονται στη ζωή, από τη Χάρη της Αγίας.

                                                               Σπήλι, Ιούνιος 2012.
                                            Σταυριανάκης Κωνσταντίνος του Βασιλείου.
                                    Θεολόγος, πρώην Διευθυντής, Γενικού Λυκείου Σπηλίου.